Category Archives: Lúcián

XXX. Zeús agus Hermés agus Mómos. Cúirt na nDéithe Duine de sna déithibh ab ea Mómos agus b’é “Conán Maol” na ndéithe é. Chonaic sé go mbíodh na seanadhéithe ag cnáimhseáil agus ag gearán eatarthu féin mar gheall ar na … Continue reading →

XXIX. Tímón (Ar leanúint.) Ní héidir gur ag taibhreamh atáim agus go ndúiseóinn agus ansan ná beadh san ór so go léir ach gual! Ach is ór fírinneach é. Is ea go deimhin; agus an séala ceart buailte ar gach … Continue reading →

XXVIII. Tímón nú an Fear a Thug Fuath do Dhaoine Tím. Ó, a Iúpiteir; a Charadaigh; agus a Oinigh; agus a Chúmpánaigh; agus a Thínteánaigh; a Splanncaire; agus a Mhionnacheap; agus a scuabaire na scamall; a fhothramálaí mhóir; agus pé … Continue reading →

XXVII. Menippos agus Philónidés (Ar leanúint.) Nuair a taispeánadh an cosán dúinn do chomáineamair linn, Mítróbarsánés ar tosach agus mise ’na dhiaidh, lena shálaibh agus greim daingean agam ar eireaball a bhrait. Thánamair go dtí machaire breá fada fairseag agus … Continue reading →

XXVI. Menippos, nú Marbhdhraíocht Menippos agus Philónidés Men. “Mo ghrá mo sheanathigh! Aiteas mo chroí go deó Thu ’ dh’fháil id sheasamh ag teacht dom aníos ón gceó!” Phil. Nách é seo Menippos an madra? Ní hé a mhalairt é. … Continue reading →

XXV. Iomramh Síos, nú Tíoránach. (Ar leanúint.) Cuniscos. Ach an íntleacht lena gceapadh sé pionóisí géara do dhaoinibh chun an neamhthaise a bhí ann do shásamh orthu, ní féidir cur síos i gceart uirthi, agus níor staon sé ó iad … Continue reading →

XXIV. Iomramh Síos, nú Tíoránach. (Ar leanúint.) Meg. Féach, a Chiniúint, dein íseal díom, nú duine bocht, nú daor féin, in inead me ’ bheith im rí mar a bhíos, ach leog thar n-ais suas me. Chlót. Ca bhfuil an … Continue reading →

XXIII. Iomramh Síos, nú Tíoránach. Chár. Tá go maith, a Chlótó. Tá an bád so ollamh dúinn le fada agus i dtreó go maith chun gluaiste, an t-uisce taoscaithe aníos as, an crann seóil ’na sheasamh, an anairt thuas, gach … Continue reading →

XXII. Hermés agus Chárón (Ar leanúint.) Chár. Ach é siúd, a Herméis, ’na bhfuil an t-éadach corcra fáiscithe uime agus an mionn óir ar a cheann, cé hé féin? É siúd ’na bhfuil an cócaire ag tabhairt an fháinne dho … Continue reading →

XXI. Hermés agus Chárón Herm. Tá an ceart sa méid sin agat, a Cháróin. Féachfad féin cad is ceart a dhéanamh agus déanfad amach áit chun radhairc. Ní fheadar a’ ndéanfadh an Chácasach an gnó, nú Parnassos, ó is é … Continue reading →