Category Archives: Scéalaíochta as an mBíobla Naofa

Do gearradh an t-adhmad agus do socraíodh é ar muin an asail. Do ghluais an ceathrar, an t-athair agus an mac agus an bheirt bhuachaillí, agus an t-adhmad ar muin an asail acu, fé dhéin na háite na raibh an … Continue reading →

Fé mar ’ ghealladar an triúr aingeal tháinig an t-am agus bhí an mac ag Sara, ag mnaoi Abrahaim. Do tugadh Isaac mar ainm ar an mac fé mar a bhí órdaithe. B’in é an mac a bhí geallta d’Abraham … Continue reading →

An mhuíntir ’nar baineadh a radharc díobh d’imíodar ag dul amú ar fuid na cathrach. Ansan do labhair an bheirt fhear le Lot. “Imigh,” ar siad, “agus má tá gaolta agat sa chathair seo labhair leó agus abair leo imeacht … Continue reading →

XIV. Drochiompar muíntir Shodoim. Bhí sé ’na thráthnóna um an dtaca ’nar scar Abraham leis an nduine den triúr a dh’fhan ag cainnt leis. Do thárla, le línn na haimsire céanna san, go raibh Lot ’na shuí ag geata cathrach … Continue reading →

XIII. Ímpí Abrahaim. Nuair a bhí uain ag an dtriúr ar a dtuirse ’ bheith curtha dhíobh acu d’éiríodar agus chuireadar chun gluaiste. Do thuig Abraham um an dtaca san nár dhaoine saolta iad ach gur theachtairí ó Dhia iad. … Continue reading →

XII. Cuaird na nAingeal. “Tabhair dómhsa mo dhaoine,” arsa rí Shodoim le hAbraham, “agus bíodh an saibhreas agus an t-ollmhaitheas go léir agat féin.” “Bíodh do dhaoine agus do chuid saibhris agat, a rí,” arsa Abraham leis. “Oiread agus iall … Continue reading →

XI. Lot. Nuair a chuaigh an t-aighneas i ngéire idir na haeiríbh do labhair Abraham le Lot. “Ná bíodh,” ar seisean, “aigneas idir t’aeiríbhse, agus m’aeiríbhse óir is bráithre sinn. Sin é an dúthaigh os do chómhair. Más maith leatsa … Continue reading →

X. Abraham. Do fágadh an túr gan críochnú agus d’imigh na daoine óna chéile ’na mbuínibh fé leith. Ag scaipeadh dhóibh do ghluais gach buíon go dtí go bhfuaradar talamh a thaithn leó agus do chuireadar fúthu ar an dtalamh … Continue reading →

IX. Meascadh Úrlabhra. Bhíodar go léir ag obair ar a ndícheall agus fuadar árd fúthu, agus fé mar a bhí an túr ag dul in aoirde bhí an fuadar ag dul i ndéine agus an fonn chun na hoibre ag … Continue reading →

VIII. Túr Bhabel. Déarfadh duine gur chóir, óir nár fágadh beó ar an saol ach an t-aon fhear amháin agus a chlann, agus gur dhuine fónta é, go dtiocfadh cine fhónta uathu, agus ná beadh na daoine ag cur na … Continue reading →