Category Archives: Sliabh na mBan bhFionn

http://www.scribd.com/doc/57266156/Sliabh-na-mBan

XIV. “Oscail an doras, a bhean an bhréidín,” arsan bhean amu’, “go gcríochnóimíd an obair duit.” “Ní osclód,” ar sise, “mar do curfí sa chorcán me!” “Oscail, oscail, a eochair an ghlais!” arsan bhean amu’. “Ní fhéadfainn é,” arsan eochair. … Continue reading →

XIII. Nuair ’ airigh an bhean abhrais an focal san, do shleamhnaigh sí thar n-ais chun na háite ’nar fhág sí an crúsca agus na bróga. Chuir sí uímpi na bróga, agus do rith sí tímpall go dtí an taobh … Continue reading →

XII. Nuair a bhí an corcán ar an dtine do labhair an bhean airís. “Imigh,” ar sise, “agus tabhair leat uisce, agus cuir sa chorcán san é, nú brisfear é. Tá an tine róthe.” Thug an bhean abhrais fé ndeara … Continue reading →

XI. Bhí dhá bhliain imithe. Bhí sí ag obair agus ana-chruach olla aici le cíoradh agus le slámadh agus le sníomh. Bhí an oíche tar éis titim, agus bhí an choinneal áirneáin ar lasadh aici, agus í dhá socrú féin … Continue reading →

X. Tháinig an lá. Chómh luath agus ’ bhí sé ’na lá gheal do thairrig an bhean abhrais an biorán suain a ceann an chailín. Tháinig a meabhair don chailín láithreach, agus a ciall, agus d’éirigh sí. D’aithin sí an … Continue reading →

IX. An oíche chéanna a fuair an iairlis bás, tháinig an mhórsheisear isteach go dtí an bhean abhrais agus cailín acu agus iad á hiompar eatarthu, díreach mar a bhí an chéad uair úd. “Tá gá led chabhair againn, a … Continue reading →

VIII. “Táim ana-bhaoch díbh, a uaisle,” arsan bhean abhrais; “ní fios cathain a bheadh an méid sin oibre déanta agam dá mbeadh orm é ’ dhéanamh im aonar. Táim ana-bhaoch díbh, a uaisle!” “Is ceart cómhar do dhíol, a bhean … Continue reading →

VII. Do thárla, roinnt aimsire ’na dhiaidh san, go raibh ualach mór olla aici airís le cíoradh agus le slámadh agus le sníomh agus le tochrais, go raibh eagal uirthi ná tiocfadh léi go deó na habhraisí ’ bheith ollamh … Continue reading →